Zijn

Laat zijn wat is.
Laat los wat schrijnt
Het is niet
wat het schijnt.

Je valt niet om
te midden van…
Het is slechts
één zijn
met wat is
als een stroom
rivier of beek
die niet aflatend
door het landschap
kronkelt
en zich
steeds
vernieuwt.

Het voorjaar

Het voorjaar komt
Twijfelend vindt het jonge blad haar weg
een strontlucht komt me tegemoet
Zware laarzen ploegen door de modder
zompig zonder woorden
want die zijn niet meer nodig
als het voorjaar komt

Zomer

Als spinraggen glinsteren in druivenranken
en ’t vlindert in de vlinderbloem
Als niets dit beeld verstoren kan
dan zomer ’t.

Herfst

Razend stuift de storm
de wegen wit
verwoest in één klap
wat met zorg
tot wasdom kwam
Je neemt wat over is
voor lief
pakt een warmere trui
en de draad weer op
en realiseert je
ineens weer
hoe nietig je bent.

Winter

Als roodborst met zijn buikje pronkt
en zwermen mussen dalen
op een plank met graan
Als staartjes kiepen in de sneeuw
alert
zonder aarzeling
glijdend ijs
zonovergoten vensters
lijkt de schepping
zo goed als
volmaakt.